Jakby nie można cały rok...

Parę dni.

Święta,

Przypomnienie o dobroci. 

Niepokojąco nieczęsto, tak, że nie wiesz, kiedy się tego spodziewać...

Nie idąc już samemu.

Słowa, 

Związane z dreszczem.

"Pol Klakenbregenerbum"...

W labiryncie bez ścian.
Jej śmiech,
Moim przewodnikiem. 

Specjalnie nawilżone ściereczki...

Czyste blaty.
Kuchnia,
Pełna Jej radości.

Kilka butelek wina i gra w kości... i dwa tysiące basenów...

Coraz głębiej.

Wpadam,

W Jej wieczną teraźniejszość. 

48 godzinna sytuacja z nieprzewidzianymi okolicznościami...

Wśród nocnych słów.

Pomiędzy nami,

Jej rumieniec.

Dwie butelki z dreszczem przez ciało...

Przy stole ze wspomnieniami.

Puste kieliszki,

Jesienne maski. 

Trzymałem za Nich kciuki... ale...

Zgaszona miłość.

Popiół,

Rozwiany w pamięci. 

Dla P. i Al. 

Dziwna sytuacja...

Trzy sny pod rząd,

Z Jej Uśmiechem.

Choć od dawna niewidzianym.

Dziwne zachowanie...

Smutna dziewczyna i rower.

Jego kierownica,

Większa od Jej ambicji. 

Naciągana niedostępność...

Jej brak słów.
Ogrodzenie,
Bez zakazu wstępu.

Kilka kroków po cichej stronie ulicy...

Przecenione nadzieje.
Słowa,
Pozostają bez zmian.

Dziś nie przejeżdżałem na czerwonym świetle...

Rowerowa medytacja.
Szybkość rozwiewa myśli.
Dziś jedna pozostała.

Najgorsza jednostka czasu...?

- A ile to jest "zbyt długo"? - odpisała szybciej niż chciałem.
-"Zbyt długo" to tyle, by w oczach spotkanej po tym czasie osoby zobaczyć innego człowieka niż się wcześniej znało. - pożegnaliśmy się ciszą. 

Pierwsze drugie urodziny...

365 dni.
Uderzeń serca,
Które wygrało.

Dla M. wiem, że upór mam po Tobie!

Krótka nauka niewalczenia z czasem...

Chwila poza wszystkim.
Ulotna,
Jak promień słońca w rzece.

Oddech spokoju...

Leniwie,
Być rzeką.
W końcu nie trzeba słów.

Taki dzień...

Spokój ducha.

Wspomnienia,

Ułożone w zrozumienie.

Bezcenny uśmiech...

Dzień matki raz w roku.
Codziennie,
Jej miłość. 

"Eko" wiersz, który nie wygrał...

Planeta.
Ziemia.
Góry, doliny, jeziora, rzeki, oceany, pustynie.
Parki, skwery, ulice, dzielnice, miasta, państwa.
Świat posegregowany przez człowieka.
Szkoda, że nie jego śmieci.

Wenecja A.D. 1348... Warszawa A.D. 2020...

Karnawał zarazy.
Maski,
Na ulicach bez tłumów.

Nie zostając w domu...

Kolejka do końca nocy.
Myśli poukładane w bezsenność,
Jak lista zakupów.

Wolność na kwarantannie...

Po pustych ulicach,
W końcu bez codziennej maski.
Spacer z zakrytą twarzą.

Roznosząc nadzieje...

Za tak niewiele,

Ogrom wdzieczności.

Pozostałem małym człowiekiem.

Epidemia zakazów...

Wiosenne kwiaty,
Odwołane.
Nie ma kto ich podziwiać.

Hyaku monogatari Matsu Koi...

Słońce przegania cień z parków Żoliborza.

Dlaczego Ja nie mogę przegonić myśli o Tobie?

Czyżbym nie umiał żyć bez cienia?

- mój pierwszy wiersz Tanka (Waka)

Pamiętając, że na bardzo wiele nie mamy wpływu...

Bezsilni zaskoczeni.
Tsunami i łzy,
W żałobie Chryzantemowy Tron.
11.03.2011

Zapominając tracimy siebie...

Beztroska teraźniejszość.

W odbiciu wspomnień,

Ktoś z moją twarzą.

Każdy krok naprzód to kolejne wspomnienie...

Na rozstaju, uschłe drzewo.
Świadek zapomnienia.
Czy wybrać jego drogę?

Wciąż te same smutne historie...

Deszcz i wiatr.
Monolog,
Samotnego serca.

Na szarym pamięci tle...

Poza swoimi planetami.
Odganiając motyle,
Będziesz z kimś innym.

Szanując czyjąś przestrzeń...

Obietnica.
Więzienie,
Dla duszy.

Nieskończone rozmowy... przyjacielska porada...

Jeśli zatęskni.
Nie śmiej się,
Z jej szeptów.

Dla Ag. 

To czego nie żałuję...

Odczekane pożądania.

Melancholia,
Pogrzebana w chmurach.

Święto wariatów...

Głupie motyle,
Zdechłe ćmy.
Nie liczą dni do końca.

...i nikt niezapowiedziany...

Goście naszych wspomnień.
Częśći naszych radości,
Części naszych łez.

Ósmy dzień Wodnika...

Spokój.
Dawać więcej,
Niż się ma.

Czasem dobrze jest mieć za dużo...

Poukładane zdjęcia.
Oddech,
Pełen możliwości.

Niestety nie tylko w ten dzień...

Smutny poniedziałek.
Ludzie,
Bez empatii.

Decyzje i tęsknoty...

W dzień,
Krzyk rozumu.
Nocą szept serca.

Chłód nie tylko za oknem...

Co kiedyś grzało?
Zbyt zmarznięte palce,
By o tym pisać.

Z nadzieją, że kiedyś Jej się uda...

Przemijający spokój.
Powiedz mu to tak,
Żeby nie mógł spać.