Byleby do świtu...

W samotną noc.
Uciekając przed tęsknotą za Jej ciepłem,
Kradnę księżycowi sny.

Po kolejnym dniu...

Zdążyć przed burzą.
A za progiem,
Zmęczenie całego dnia i ja.

Chwila pod powiekami...

Ile wiem.
Przed nieprzespaną nocą,
Tyle wspomnień nad ranem.

Tylko szum kropel...

Wiosenna burza.
Rozejrzymy się za sobą,
Przez deszcz niewypowiedzianymi słowami.

Powietrze stoi w miejscu...

Naucz się spokoju.
Kiedy nie wiesz,
Co przyniesie cisza.

Chwila z innymi...

Wśród rozmawiających osób.
Najgłośniejszy ten,
Kto milczy.

Chwila błyskawic...

Zmyć troski wiosennym deszczem, omijając kaluże wspomnień...chciałby się wytrzeć Jej ciepłem.

Chwila rozleniwienia...

Po podłodze,
Wędrujące słońce.
Dziś daleko zaszedłem.

Emocje nie kłamały...

Potwierdzam uczucie cierpliwością...żyję przy tym nadzieją, że być może, kiedyś zobaczy przy mnie swe piękno.

Dziś wcześniej wstalem...

Czy głupcem ten,
Kto pomyśli.
Każda wiosna taka sama.

Kiedy wszystko jest dobrze...

Nie pamiętam.
Specjalnie dla Ciebie,
Twych złych dni.

Krótka chwila otrzeźwienia...

W cichej pochwale.
Oddaj siebie,
Nigdy nie będąc na pierwszym miejscu.

Kiedy za szybko przychodzi świt...

Noc nie przespana.
Czas zmienić,
Repertuar snów.

Krótka chwila zatrzymania...

Osiągnąć spokój.
Patrząc w siebie nie bać się,
Swych ukrytych pragnień.

Przepis na puste dni...

W najlepszym czasie,
Spieprzyć sprawę. 

Dobrze będzie się nie spało.