A jednak istnieje...

"przykro mi" - powiedziała po chwili z niechcianą przeze mnie troską w głosie.
"nie martw się, będzie lepiej" - dodała ze szczerą nadzieją w oczach.
"ta, tylko kiedy?" - na Jej ciepłe słowa odparłem uśmiechem ironii na ustach.
"jak przestaniesz być głupi!" - skwitowała spokojnym tonem z nutą cierpliwości.
Mam bezcenną przyjaciółkę...